wagary

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

wagary (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[vaˈɡarɨ], AS[vagary] ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

(1.1) nieuzasadniona jedno- lub wielokrotna celowa nieobecność ucznia na obowiązkowych zajęciach w szkole; zob. też wagary w Wikipedii
odmiana:
(1.1) blm,
przykłady:
(1.1) Wychowawczyni skarży się, że nasz Jacek chadza na wagary i opuszcza się w nauce.
składnia:
kolokacje:
(1.1) wybierać się / wybrać się / iść / pójść / chodzić / chadzać na wagary • być / bywać na wagarach • uciekać / wymykać się na wagary • zrobić sobie wagary • umówić się / umawiać się na wagary
synonimy:
(1.1) wagarowanie, ucieczka z lekcji; reg. pozn. blałka, blauka; gw. (Górny Śląsk) baje, gw. (Śląsk Cieszyński) szwyncka; daw. żmudy szkolne; uczn. waksy
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wagarowicz mos, wagarowiczka ż, wagarowanie n
czas. wagarować ndk., zwagarować dk.
przym. wagarowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. vagorwłóczyć się, wędrować
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: