węglarka

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

węglarka (język polski)[edytuj]

węglarka (1.1)
węglarki (1.2)
węglarka (1.3)
wymowa:
IPA[vɛ̃ŋɡˈlarka], AS[vẽŋglarka], zjawiska fonetyczne: nazal.asynch. ę 
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) kolej. pot. tender, wagon do przewożenia węgla używanego jako paliwo lokomotywy parowej
(1.2) kolej. wagon z burtami służący do przewozu materiałów sypkich, m.in. węgla; zob. też węglarka w Wikipedii
(1.3) metalowy pojemnik z uchwytem, służący do noszenia węgla do pieca
(1.4) pot. węgiel w ilości mieszczącej się w węglarce (1.1-3)
(1.5) daw. uczn. uczennica paląca papierosy[1]
odmiana:
(1.1-3, 5)
przykłady:
(1.1) Palacz spadł z węglarki.
(1.2) Złodzieje ukradli węgiel z węglarki.
(1.4) Elektrownia spala dwie węglarki na godzinę.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) tender
(1.3) reg. śl. kołkastla, kółkastla
antonimy:
(1.1) parowóz, lokomotywa
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. węgiel m, węglan m, węglarz m, węglowiec m, węgielnica ż, węglarstwo n, węglik m, węgielek m
przym. węglowy, węglanowy, węglarski, węglarkowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) pol. węgiel + -arka
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Danuta Buttler, O wzajemnym oddziaływaniu terminologii i słownictwa technicznego. Determinologizacja wyrazów z leksyki specjalnej, „Poradnik Językowy” nr 3/1979, s. 130.