węgar

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

węgar (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈvɛ̃ŋɡar], AS[vŋgar], zjawiska fonetyczne: nazal.asynch. ę 
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) bud. belka, która ogranicza z boku otwór drzwiowy lub okienny wspierający łuk lub nadproże[1]; zob. też węgar w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) węgarek
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) belka
hiponimy:
holonimy:
(1.1) otwór drzwiowy
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz.
zdrobn. węgarek m
przym. węgarkowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „węgar” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.