vrch
vrch (język czeski)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny
- (1.1) szczyt, wierzchołek
- (1.2) wierzch, góra
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik vrch vrchy dopełniacz vrchu vrchů celownik vrchu vrchům biernik vrch vrchy wołacz vrchu vrchy miejscownik vrchu vrších narzędnik vrchem vrchy
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
vrch (język słowacki)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) góra, szczyt (większe, wybitne wzniesienie)
- (1.2) teren, stok wznoszący się do góry
- (1.3) mnóstwo, sterta czegoś
- (1.4) w lm vrchy: górskie osiedle, górska osada[1]
- (1.5) góra (górna, najwyżej położona część czegoś)
- (1.6) wierzch (górna powierzchnia czegoś)
- (1.7) pot. góra (górny element czegoś składającego się z dwóch części )
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) vysoký vrch • strmý / príkry / neprístupný vrch • pásmo / reťaz vrchov • vystupovať na vrch • zostupovať z vrchu
- (1.2) ísť / kráčať hore vrchom
- (1.4) obyvateľ vrchov • bývať / osadiť sa na vrchoch
- (1.5) vyjsť / vystúpiť na samý vrch • vrch vysokého múru
- (1.6) vrch torty
- (1.7) vrch šiat
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- mať vrch
- etymologia:
- uwagi:
- źródła: