vrch

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

vrch (język czeski)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

(1.1) szczyt, wierzchołek
(1.2) wierzch, góra
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

vrch (język słowacki)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) góra, szczyt (większe, wybitne wzniesienie)
(1.2) teren, stok wznoszący się do góry
(1.3) mnóstwo, sterta czegoś
(1.4) w lm vrchy: górskie osiedle, górska osada[1]
(1.5) góra (górna, najwyżej położona część czegoś)
(1.6) wierzch (górna powierzchnia czegoś)
(1.7) pot. góra (górny element czegoś składającego się z dwóch części )
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) vysoký vrch • strmý / príkry / neprístupný vrch • pásmo / reťaz vrchov • vystupovať na vrch • zostupovať z vrchu
(1.2) ísť / kráčať hore vrchom
(1.4) obyvateľ vrchov • bývať / osadiť sa na vrchoch
(1.5) vyjsť / vystúpiť na samý vrch • vrch vysokého múru
(1.6) vrch torty
(1.7) vrch šiat
synonimy:
(1.3) kopa, hromada
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. vrchár m, vrchárka ż
przym. vrchový, vrchný, vrchársky
związki frazeologiczne:
mať vrch
etymologia:
uwagi:
źródła: