vinter

vinter (język duński)

vinter (1.1) i Danmark

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) zima

odmiana:

(1.1) en vinter, vinteren, vintre, vintrene

przykłady:

(1.1) Om vinteren sner det. → Zimą pada śnieg.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

(1.1) sommer

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

pragerm. pragermański wentru

uwagi:

zobacz też: forår • sommer • efterår • vinter

źródła:

vinter (język norweski (bokmål))

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) zima

odmiana:

(1.1) en vinter, vinteren, vintere, vinterne lub en vinter, vinteren, vintre(r), vintrene

przykłady:

(1.1)

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

vinter (język szwedzki)

wymowa:

wymowa

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) zima

odmiana:

(1.1) en vinter, vintern, vintrar, vintrarna

przykłady:

(1.1) På vintern åker vi skidor eller skridskor. → Zimą jeździmy na nartach lub łyżwach.

składnia:

(1.1) i vintras → zeszłej zimy, på vintern → zimą, w zimie

kolokacje:

(1.1) vinterdvala • vinterdäck • vintergata • vintergäck • vintersport • vintertid

synonimy:

antonimy:

(1.1) sommar

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. przymiotnik vinterlig

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zobacz też: pojęcia związane z kalendarzem i czasem w języku szwedzkim

źródła: