vietor

vietor (język słowacki)

vietor (1.1)

wymowa:

IPA: /ˈvietor/, IPA: /ˈviɛtɔɾ/

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

(1.1) meteorol. wiatr

odmiana:

wg typu III (męskonieżywotny) wz. 1; Alt. ie → e; lm vetry D lp vetra; Msc lp vetre

przykłady:

(1.1) Strhol sa silný vietor a nemohli sme ísť na hory. → Zerwał się silny wiatr i nie mogliśmy iść w góry.

składnia:

kolokacje:

(1.1) fúka vietor → wieje wiatr • vetrom ošľahaná tvár → twarz smagana wiatrem

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. vetrisko n

zdrobn. vetrík m, vetríček m, vetierok m

przym. vetrový

związki frazeologiczne:

byť do vetra → być lekkomyślnym • vie, odkiaľ vietor fúka → wie, skąd wiatr wieje • bez vetra sa ani lístok nepohne → każda rzecz ma swoją przyczynę • obracať sa, ako vietor fúka; kam vietor, tam plášť → być niestałym w swoich sądach; zmieniać swoje stanowisko, zdanie w zależności od sytuacji

etymologia:

prasł. *větrъ < praindoeur. *h₂u̯eh₁-

uwagi:

źródła: