vicus
vicus (język łaciński)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- odmiana:
- (1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik vīcus vīcī dopełniacz vīcī vīcōrum celownik vīcō vīcīs biernik vīcum vīcōs ablatyw vīcō vīcīs wołacz vīce vīcī
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- praindoeur. *u̯eiḱ-[1]
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Krystyna Długosz-Kurczabowa, Stanisław Dubisz, Gramatyka historyczna języka polskiego, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2001, s. 34.