vicis

vicis (język łaciński)

wymowa:

łac.kośc. IPA: [ˈviː.t͡ʃis]; łac.klas. (1.1) [ˈwɪ.kɪs], (2.1) [ˈwiː.kiːs]

podział przy przenoszeniu wyrazu: vi•cis

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) kolej, zmiana

rzeczownik, forma fleksyjna, rodzaj męski

(2.1) C./abl. lm vīcus → wieś

odmiana:

(1.1) (vix), vicis (deklinacja III, paradygmat I spółgłoskowy); substantīvum anōmalum

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	—	vicēs
dopełniacz	vicis	—
celownik	vicī	vicibus
biernik	vicem	vicēs
ablatyw	vice	vicibus
wołacz	—	—

(2.1) vīcīs; zob. vīcus

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. vicārius m, vicissitās ż, vicissitūdō ż

przym. vicārius

przysł. vice versā, vicissātim, vicissim, invicem

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) prarom. *wik- ← praindoeur. *uik- (por. łac. vinciō); pokrewne z praindoeur.: gr. εἴκω (eíkō), ang. week; zob. vice

uwagi:

źródła: