verankern

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

verankern (język niemiecki)[edytuj]

wymowa:
IPA[fɛɐ̯ˈʔaŋkɐn]
?/i
znaczenia:

czasownik słaby, nierozdzielnie złożony

(1.1) zakotwiczać, zakotwiczyć
(1.2) umieszczać, umieścić, ujmować, ując, ustanawiać, ustanowić (np. w przepisach)
odmiana:
(1.1-2)[1] verankern (verankert), verankerte, verankert (haben)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Verankern n, Verankerung ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
zobacz też: ankernverankern
źródła: