vakna

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

vakna (język szwedzki)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

czasownik nieprzechodni

(1.1) budzić się[1]
odmiana:
(1.1) att vakna, vaknar, vaknade, vaknat, vakna!
przykłady:
(1.1) Kan du väcka mig, för jag vaknar nog inte själv.Możesz mnie obudzić, bo sam się chyba nie obudzę.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
vakna på fel sida
etymologia:
uwagi:
por. väcka
źródła:
  1. Jacek Kubitsky, Słownik polsko-szwedzki, Wydawnictwo Naukowe PWN, Natur och Kultur, Warszawa 1998, ISBN 83-01-12413-X, s. 529.