uzdrowiciel

uzdrowiciel (język polski)

wymowa:

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba, która posiada moc uzdrawiania i stosuje w tym celu metody niepraktykowane przez medycynę oficjalną; t. ten, kto kogoś uzdrowił

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	uzdrowiciel	uzdrowiciele
dopełniacz	uzdrowiciela	uzdrowicieli
celownik	uzdrowicielowi	uzdrowicielom
biernik	uzdrowiciela	uzdrowicieli
narzędnik	uzdrowicielem	uzdrowicielami
miejscownik	uzdrowicielu	uzdrowicielach
wołacz	uzdrowicielu	uzdrowiciele

przykłady:

(1.1) – Wszystkie nieszczęścia to sprawka szatana! Ja potrafię go wypędzić – a wtedy problemy się skończą – miarowo uderzając dłonią w stół skanduje Mieczysław Bartnik, uzdrowiciel – Nie muszę nawet rozmawiać z człowiekiem, żeby poznać, że jest opętany. Wiem od razu – mam doświadczenie. Uzdrowiciel twierdzi, że wystarczy tylko zlustrować człowieka i zapytać wahadełka. Stawia diagnozę i egzorcyzmuje nawet na podstawie zdjęcia.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) znachor

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. uzdrawianie n, uzdrowienie n, zdrowie n, uzdrowisko n

forma żeńska uzdrowicielka ż

czas. uzdrowić dk., uzdrawiać ndk.

przym. uzdrowicielski, uzdrowiskowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) healer
• francuski: (1.1) guérisseur m
• gruziński: (1.1) მკურნალი (mḳurnali)
• hebrajski: (1.1) רופא m (rofé)
• jidysz: (1.1) רופֿא m (rojfe)
• kazachski: (1.1) емші (emşi)
• niemiecki: (1.1) Wunderheiler m, Heilpraktiker m, Heiler m
• rosyjski: (1.1) исцелитель m, целитель m
• sanskryt: (1.1) भिषज् m (bhiṣaj)
• słoweński: (1.1) zdravilec m
• włoski: (1.1) guaritore m

źródła: