utfordring

utfordring (język norweski (bokmål))

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) wyzwanie

(1.2) trudność

odmiana:

utfordring, utfrodringen, utfordringer, utfordringene

przykłady:

(1.1) Peter tar den vanskeligste ruten - han liker utfrodringer. → Peter wybierze najtrudniejszą trasę - lubi wyzwania.

(1.2) Denne oppgaven byr på mange utfordringer. → To zadanie przedstawia wiele trudności.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) provokasjon, stimulering

(1.2) problem, vanskelighet

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. utfordre

ims. utfordrende

związki frazeologiczne:

å ta imot utfrodringen → podjąć wezwanie

etymologia:

uwagi:

źródła: