ustawictwo

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

ustawictwo (język polski)[edytuj]

wymowa:
[uwaga 1] IPA: [ˌustaˈvʲiʦ̑tfɔ], AS: [ustavʹictfo], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• akc. pob.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) st.pol. stałość[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
  1. ↑ jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
tłumaczenia:
zobacz listę tłumaczeń w haśle: stałość
źródła:
  1. ↑ Zenon Klemensiewicz, Historia języka polskiego, PWN, Warszawa 2002, s. 131.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=ustawictwo&oldid=7920710”