urbińczyk
urbińczyk (język polski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- przykłady:
- (1.1) Nawet mimo to, że Rio krytykował pogańską zmysłowość niektórych artystów renesansu (…), sławiąc Rafaela jako ukoronowanie chwały sztuki chrześcijańskiej, Goethe zaś podziwiał twórczość Urbińczyka jako wcielenie greckiego sposobu myślenia i odczuwania, to oba te nurty „religii sztuki" ożywiało podobne pragnienie - restytucji momentu dziejowej i duchowej doskonałości[1].
- (1.1) Na początku XVI wieku florentyńczyk Leonardo i urbińczyk Rafael malują kobiety, słynące z urody lub talentu, papieży, kardynałów, pisarzy, muzyków i uczonych, wytwornie ubranych z pięknie trefionymi włosami, w postawach spokojnych i reprezentacyjnych[2].
- (1.1) Zakwitną sztuki piękne na łodydze modlitwy. Budownictwo stanie się wspaniałą modlitwą kamienną. Mojżesz Michała Anioła będzie się modlił o dobro narodów. Fra Angelico będzie malował, klęcząc. A od Giotta aż do szkoły weneckiej rozwinie się kilka pokoleń malarzy i opromieni, naród i Kościół, bo się modlić będą mężowie sztuki. W Palestrinie zaś aż do Mozarta modlitwa uwieńczy pochód tryumfalny narodów muzyką, jaką św. Cecylia słyszy na obrazie słynnego Urbińczyka. Chwalić się będą Włochy z nieśmiertelnego Danta, że tak pięknie modlić się umiał w Boskiej Komedii. A Polska nie mogłaby się szczycić największym poematem, gdyby Mickiewicz przed pisaniem nie zwrócił błagalnej modlitwy do Bogarodzicy[3].
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Ryszard Kasperowicz, O poznawaniu sztuki według Jacoba Burckhardta, w: Obraz i kult: materiały z Konferencji „Obraz i kult”, KUL, Lublin, 6-8 października 1999
- ↑ Mieczyslaw Wallis, Malarz i miasta: studia i szkice, Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1960.
- ↑ Euzebiusz Stateczny, Chrystus Jezus : kazania obejmujące główne zasady wiary chrześcijańskiej, s. 180, Lwów, 1900.