upupić

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

upupić (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

czasownik dokonany (ndk. upupiać)

(1.1) pot. ośmieszyć kogoś, zrobić z kogoś głupca, zaszkodzić mu[1]
(1.2) pot. nie dopuścić do załatwienia czegoś[2]
odmiana:
przykłady:
(1.1) (…) naiwni i głupi, daliście się opętać ideałom, daliście się nabić w butelkę, „upupić" — ku swojej i narodowej krzywdzie. Nie ominęliście żadnej okazji poświęcenia się i umierania. Niech wam będzie, plećcie sobie dalej o ideałach, ojczyznach (…)[3].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. upupienie n, pupa ż, pupcia ż, pupeczka ż, pupka ż
czas. upupiać ndk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Mirosław Bańko, Inny słownik języka polskiego: P-Ż, 2000, s. 926
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. Zbigniew Załuski, Siedem polskich grzechów głównych: nieśmieszne igraszki, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1980