uprzedmiotawiać

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

uprzedmiotawiać (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˌupʃɛdmʲjɔˈtavʲjäʨ̑], AS[upšedmʹi ̯otavʹi ̯äć], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw.podw. art.akc. pob.i → j  ?/i
znaczenia:

czasownik

(1.1) sprowadzać człowieka lub zwierzę do roli przedmiotu, traktować jak przedmiot
odmiana:
(1.1) koniugacja I
przykłady:
(1.1) (…) może być trudno znaleźć etyczny aspekt w przemyśle, który uprzedmiotawia i wyzyskuje czujące istoty.[1]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. uprzedmiotowiać ndk., uprzedmiotowić dk.
czas. przedmiot m, uprzedmiotowienie n
przym. przedmiotowy
rzecz. uprzedmiotowienie n, uprzedmiotawianie n, przedmiot mrz
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: