umtriebig

umtriebig (język niemiecki)

wymowa:

IPA: [ˈʊmˌtʁiːbɪç] IPA: [ˈʊmˌtʁiːbɪk]

​ ​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) reg. ruchliwy, żwawy, prężny

odmiana:

(1.1)

(zob. deklinacja przymiotnikowa)		liczba pojedyncza			liczba mnoga
przypadek	deklinacja	m	ż	n	m ż n
Nom.	słaba mieszana mocna	der umtriebige ein umtriebiger umtriebiger	die umtriebige eine umtriebige umtriebige	das umtriebige ein umtriebiges umtriebiges	die umtriebigen umtriebigen umtriebige
Gen.	słaba mieszana mocna	des umtriebigen eines umtriebigen umtriebigen	der umtriebigen einer umtriebigen umtriebiger	des umtriebigen eines umtriebigen umtriebigen	der umtriebigen umtriebigen umtriebiger
Dat.	słaba mieszana mocna	dem umtriebigen einem umtriebigen umtriebigem	der umtriebigen einer umtriebigen umtriebiger	dem umtriebigen einem umtriebigen umtriebigem	den umtriebigen umtriebigen umtriebigen
Akk.	słaba mieszana mocna	den umtriebigen einen umtriebigen umtriebigen	die umtriebige eine umtriebige umtriebige	das umtriebige ein umtriebiges umtriebiges	die umtriebigen umtriebigen umtriebige

(1.1) st. wyższy umtriebiger; st. najwyższy umtriebigsten

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Umtreiben n, Umtrieb m, Umtriebigkeit ż

czas. umtreiben

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: