umerus

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

umerus (język łaciński)[edytuj]

umerus (1.1)
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) anat. ramię[1]
(1.2) anat. bark[2]
(1.3) anat. kość ramienna[2]
(1.4) przen. tył lub wnętrze, środek czegoś (część niewidoczna)[2]
(1.5) przen. mówiąc o przyjęciu obowiązku: barki, ramiona[2]
odmiana:
(1.1-5) umer|us, umeri (deklinacja II)
przykłady:
(1.1) evenitque ut primitus ingredienti cum fascibus Forum praetervolans aquila dexteriore umero consideret.[3]Oto gdy Klaudiusz po raz pierwszy wchodził na forum w otoczeniu liktorów z rózgami, orzeł szybujący nad orszakiem przysiadł na jego prawym ramieniu.[4]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) armus
(1) humerus
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
(1.1-3) zobacz też: Indeks:Łaciński - Części ciała
źródła:
  1. Hasło „umerus” w: Mały słownik łacińsko-polski, praca zbiorowa pod red. Józefa Korpantego, Wydawnictwo Szkolne PWN, Warszawa 2001, ISBN 978-83-7195-844-1, s. 629.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „umerus” w: Greek, Latin, Arabic, Old Norse Word Study Tool.
  3. Gaius Svetonius Tranquillus: Divius Claudius (De vita Caesarum), liber V, 7
  4. Swetoniusz: Boski Klaudiusz (Żywoty Cezarów), księga V, 7.