ulubieniec
Wygląd
ulubieniec (język polski)
[edytuj]- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik ulubieniec ulubieńcy dopełniacz ulubieńca ulubieńców celownik ulubieńcowi ulubieńcom biernik ulubieńca ulubieńców narzędnik ulubieńcem ulubieńcami miejscownik ulubieńcu ulubieńcach wołacz ulubieńcu / ulubieńcze ulubieńcy depr. M. i W. lm: (te) ulubieńce
- przykłady:
- (1.1) Ulubieńcy dworscy bogacili się prędko, potajemnie zaciągając długi w imieniu księcia, który często bezwiednie kładł swój podpis na rewersach i kwitach[1].
- (1.1) ”Superwtorek" był wielkim sukcesem faworytów partyjnych, ulubieńców establishmentu. Obaj dysponowali ogromnymi pieniędzmi i opłacili sobie bardzo profesjonalne kampanie[2].
- (1.2) Wylegujący się leniwie pod ścianą domu pies, ulubieniec młodego Zgrzebskiego, ujrzawszy u progu swego pana, skoczył do niego z radosnym skowytem pomachując zwiniętym w znak zapytania ogonem, rzucił mu się do nóg (…)[3]
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) pupilek, reg. kanak
- (1.2) pieszczoch
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) favorite, favourite, blue-eyed boy; (1.2) pet
- azerski: (1.1) əziz
- białoruski: (1.1) любімец m, улюбёнец m
- czeski: (1.1) favorit m
- francuski: (1.1) favori m
- jidysz: (1.2) גלעטלינג m (gletling)
- rosyjski: (1.1) любимчик m, избранник m
- turecki: (1.1) gözde
- węgierski: (1.1) kedvenc
- włoski: (1.1) favorito m, beniamino m
- źródła:
- ↑ Sprawy Prus Książęcych za Zygmunta Augusta [w:] „Źródła Dziejowe”, s. 48
- ↑ Życie, nr 09.03, Warszawa, 2000 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Stanisław Ryszard Dobrowolski, Wakacje na wsi, 1985, s. 22