ulicznica

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

ulicznica (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˌulʲiʧ̑ʲˈɲiʦ̑a], AS[ulʹičʹńica], zjawiska fonetyczne: zmięk.akc. pob.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) przest. prostytutka
(1.2) pot. żart. szeroka szczotka przeznaczona do zamiatania ulic
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Obraz przedstawiał ulicznicę.
(1.1) Kochanką jego była zwykła ulicznica, / Co gdzieś na rogu sprzedaje ciało swe[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.2) szczotka
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. ulica ż, ulicznik m
przym. uliczny
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) pol. ulica + -ica
(1.2) żartobliwe zastosowanie dawnego wyrazu do nowej treści
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Stanisław Grzesiuk Apaszem Stasiek był