ukoić

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

ukoić (język polski)[edytuj]

wymowa:
​?/i
znaczenia:

czasownik dokonany (ndk. koić, ndk. rzad. ukajać)

(1.1) wpłynąć łagodząco, uspokoić, pocieszyć[1][2]
odmiana:
przykłady:
(1.1) Mocne pragnienie najlepiej ukoisz następującym napojem: garść jęczmienia pogotuj z kwartą wody, przecedź, dolej cztery łyżki octu i dwie łyżki praśnego miodu[3].
składnia:
kolokacje:
(1.1) ukoić ból
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. koić
rzecz. ukojenie, kojenie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „ukoić” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „ukoić” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. ↑ Rozmaitości. Rady lekarskie w: Szkółka Niedzielna, Rok I, nr 3 z 15 stycznia 1837 r., s. 12
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=ukoić&oldid=8178425”