turpis
turpis (język łaciński)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
przymiotnik
- odmiana:
- (1.1-3) (deklinacja III)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga m/ż n m/ż n mianownik turpis turpe turpēs turpia dopełniacz turpis turpium celownik turpī turpibus biernik turpem turpe turpēs turpia ablatyw turpī turpibus wołacz turpis turpe turpēs turpia stopień wyższy turpior (deklinacja III) przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga m/ż n m/ż n mianownik turpior turpius turpiōrēs turpiōra dopełniacz turpiōris turpiōrum celownik turpiōrī turpiōribus biernik turpiōrem turpius turpiōrēs turpiōra ablatyw turpiōre turpiōribus wołacz turpior turpius turpiōrēs turpiōra stopień najwyższy turpissimus (deklinacja I-II) przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n m ż n mianownik turpissimus turpissima turpissimum turpissimī turpissimae turpissima dopełniacz turpissimī turpissimae turpissimī turpissimōrum turpissimārum turpissimōrum celownik turpissimō turpissimae turpissimō turpissimīs biernik turpissimum turpissimam turpissimum turpissimōs turpissimās turpissima ablatyw turpissimō turpissimā turpissimō turpissimīs wołacz turpissime turpissima turpissimum turpissimī turpissimae turpissima
- przykłady:
- (1.1) Non tam praeclarum est scire Latine, quam turpe nescire[2]. → Znać łacinę nie jest tak chwalebnym, jak haniebnym jest jej nie znać.
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1 Hasło „turpis” w: Słownik polsko-łaciński, łacińsko-polski. Dictionarium latino-polonicum, polonico-latinum, pod red. Jacka Gordona, Level Trading, Czernica 2014, ISBN 978-83-61800-47-7, s. 735.
- ↑ Znajomość łaciny nie jest powodem do chluby, ale jej nieznajomość przynosi wstyd. Zdanie Cycerona (Brutus, 37,140), w którym narzeka na brak pietyzmu języka wśród szerokich kręgów Rzymian; wyraża przy tym pogląd, że dobrze powinien znać łacinę nie tylko dobry orator, lecz każdy obywatel.