turma

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

turma (język polski)[edytuj]

wymowa:
​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) przest. więzienie, areszt
(1.2) daw. wieża stanowiąca więzienie[1]
odmiana:
(1.1-2)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikturmaturmy
dopełniaczturmyturm
celownikturmieturmom
biernikturmęturmy
narzędnikturmąturmami
miejscownikturmieturmach
wołaczturmoturmy
przykłady:
(1.1) Jaki ja byłem głupi — mówił sobie — muszę teraz gnić w tej turmie, aż wreszcie zwierzęta co chlubiły się że mnie znają zapomną nawet imię Ropucha![2]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) więzienie
(1.2) wieża
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
niem. Turm < śwn. turn, śwn. turm < swn. torn < st.franc. < łac. turris
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w hasłach: więzienie, areszt
źródła:
  1. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „turma” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. ↑ Kenneth Grahame, O czym szumią wierzby

turma (język uzbecki)[edytuj]

zapisy w ortografiach alternatywnych:
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik

(1.1) więzienie[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) qamoqxona
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. turmachi
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. ↑ Uzbek-English dictionary. The Center for Turkic and Iranian Lexicography and Dialectology (CTILD).
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=turma&oldid=8221865”