turli

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

turli (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

wykrzyknik

(1.1) onomatopeja imitująca wysokie dźwięki wydawane przez instrument lub ptaka[1]
odmiana:
przykłady:
(1.1) Wesołe amarantki radośnie zaterlikały: Turli, turli, turli, tiur.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) tirli, tirlili, tiurli, tiurrli, tiurlili, tiurrlili, tiur
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
zob. terlikać
tłumaczenia:
źródła:
  1. Mirosław Bańko, Słownik onomatopei czyli wyrazów dźwięko- i rucho-naśladowczych, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2018, ISBN 978-83-01-15799-9, s. 173.