tułaczka

tułaczka (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) życie polegające na ciągłej zmianie miejsca przebywania

(1.2) kobieta bez stałego miejsca zamieszkania

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	tułaczka	tułaczki
dopełniacz	tułaczki	tułaczek
celownik	tułaczce	tułaczkom
biernik	tułaczkę	tułaczki
narzędnik	tułaczką	tułaczkami
miejscownik	tułaczce	tułaczkach
wołacz	tułaczko	tułaczki

przykłady:

(1.1) Na wiosnę zmarł i tułaczka jego dobiegła końca.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) poniewierka

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. tułackość ż, tułactwo n, tułacz mos, tułak mos

czas. tułać ndk., tułać się ndk.

przym. tułacki, tułaczy

przysł. tułacko

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. tułacz + -ka

uwagi:

tłumaczenia:

(1.2) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: tułacz

źródła: