tułactwo

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

tułactwo (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) życie polegające na ciągłej zmianie miejsca
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) To ciągłe tułactwo musiało odbić się na jej zdrowiu.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. tułackość ż, tułacz mos, tułaczka ż, tułak mos
czas. tułać ndk., tułać się ndk.
przym. tułacki, tułaczy
przysł. tułacko
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. tułacz + -stwo
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: