trzeźwy

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

trzeźwy (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈṭʃɛʑvɨ], AS[ṭšeźvy], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.udziąs.
?/i
znaczenia:

przymiotnik jakościowy

(1.1) niepijany
(1.2) przytomny, rozbudzony
(1.3) kierujący się rozumem, rozsądkiem
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.1) Wrócił do domu zupełnie trzeźwy.
(1.2) Budził się zawsze trzeźwy i wesoły.
(1.3) Miał trzeźwy umysł.
składnia:
kolokacje:
(1.2) trzeźwy umysł • trzeźwe spojrzenie
synonimy:
antonimy:
(1.1) pijany, wstawiony, spity, na bani
(1.2) nieprzytomny, oszołomiony
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. trzeźwość ż, trzeźwa ż, trzeźwienie n, wytrzeźwienie n
czas. trzeźwieć ndk., wytrzeźwieć dk.
przysł. trzeźwo
związki frazeologiczne:
trzeźwy jak świnia
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: