trydentczyk
trydentczyk (język polski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik trydentczyk trydentczycy dopełniacz trydentczyka trydentczyków celownik trydentczykowi trydentczykom biernik trydentczyka trydentczyków narzędnik trydentczykiem trydentczykami miejscownik trydentczyku trydentczykach wołacz trydentczyku trydentczycy
- przykłady:
- (1.1) Legenda świętego Szymona została spopularyzowana w Polsce za sprawą Piotra Skargi. W swoich Żywotach Świętych opisał on dzieje tragicznej śmierci małego trydentczyka, a także morderstwo jakiego mieli dopuścić się Żydzi w litewskich Puniach[2].
- (1.1) Ten strzelec alpejski, z pochodzenia trydentczyk, w 1962 roku - w wieku dwudziestu dwu lat - zachorował na kostniakomięsaka lewego biodra, który zwykle bardzo szybko prowadzi do zniszczenia całej kości biodrowej[3].
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.1) Nazwy mieszkańców miast, osiedli i wsi piszemy małą literą[4].
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Jan Grzenia, Słownik nazw geograficznych z odmianą i wyrazami pochodnymi, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15609-1, s. 298.
- ↑ Hanna Węgrzynek, "Czarna legenda" Żydów: procesy o rzekome mordy rytualne w dawnej Polsce, s. 98, Wydawnictwo Bellona (Wydawnictwo Fundacji Historia Pro Futuro), 1995.
- ↑ Vittorio Messori, Opinie o Maryi: fakty, poszlaki, tajemnice, s. 74, Fronda, 2007.
- ↑
Hasło „Nazwy mieszkańców miast, osiedli i wsi” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.
