trydencki

trydencki (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) związany z Trydentem, dotyczący Trydentu, pochodzący z Trydentu

(1.2) rel. dotyczący soboru trydenckiego, związany z soborem trydenckim

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	trydencki		trydencka	trydenckie	trydenccy	trydenckie
dopełniacz	trydenckiego		trydenckiej	trydenckiego	trydenckich
celownik	trydenckiemu		trydenckiej	trydenckiemu	trydenckim
biernik	trydenckiego	trydencki	trydencką	trydenckie	trydenckich	trydenckie
narzędnik	trydenckim		trydencką	trydenckim	trydenckimi
miejscownik	trydenckim		trydenckiej	trydenckim	trydenckich
wołacz	trydencki		trydencka	trydenckie	trydenccy	trydenckie
nie stopniuje się

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Trydent mrz, trydentczyk mos, trydentka ż

przym. potrydencki

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) трыдэнцкі; (1.2) трыдэнцкі
• czeski: (1.1) tridentský
• francuski: (1.1) tridentin; (1.2) tridentin
• hiszpański: (1.1) tridentino
• niemiecki: (1.1) Trienter
• rosyjski: (1.1) трентский
• słowacki: (1.1) tridentský
• słoweński: (1.1) trentski
• włoski: (1.1) trentino, tridentino; (1.2) tridentino

źródła: