tryba

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

tryba (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA: [ˈtrɨba], AS: [tryba]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) leśn. pas wycięty w drzewostanie, dzielący las na ostępy[1][2]
odmiana:
przykłady:
(1.1) Charty szły trybą, kalecząć się o kamienie i ciernie, cierpiąc z powodu lat przyjemnego życia.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) dukt, przecinka, przesieka
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „tryba” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „tryba” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=tryba&oldid=5815937”