tryb łączący
- wymowa:
- IPA: [ˈtrɨp wɔ̃n͇ˈt͡ʃɔ̃nt͡sɨ], AS: [tryp u̯õṇčõncy], zjawiska fonetyczne: wygł.• udziąs.• nazal.• asynch. ą
- ⓘ
- znaczenia:
fraza rzeczownikowa, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) gram. jeden z trybów czasownika, wyrażający m.in. życzenie, polecenie, możliwość, potrzebę lub wątpliwość; zob. też tryb łączący w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1) związek zgody,
przypadek liczba pojedyncza mianownik tryb łączący dopełniacz trybu łączącego celownik trybowi łączącemu biernik tryb łączący narzędnik trybem łączącym miejscownik trybie łączącym wołacz trybie łączący
- przykłady:
- (1.1) W języku polskim funkcje trybu łączącego są podzielone między tryb przypuszczający oraz tryb rozkazujący.
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) conjunctive/subjunctive mood
- baskijski: (1.1) subjuntibo
- duński: (1.1) konjunktiv w
- esperanto: (1.1) subjunktivo
- francuski: (1.1) subjonctif m, mode subjonctif m
- galicyjski: (1.1) subxuntivo m, modo subxuntivo m
- hiszpański: (1.1) subjuntivo m, modo subjuntivo m
- kataloński: (1.1) subjuntiu m, mode subjuntiu m
- łaciński: (1.1) coniunctivus m
- szwedzki: (1.1) konjunktiv w
- źródła: