trouj

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

trouj (język wilamowski)[edytuj]

zapisy w ortografiach alternatywnych:
traoj • troü
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) ślub (wierności małżeńskiej)[1]
(1.2) dawać ślub, brać ślub (kościelny)[1]
odmiana:
(1.1-2) lp trouj; lm trouja
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1-2) troj, trou
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
zobacz też: trojn • gətrout
źródła:
  1. ↑ 1,0 1,1 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hermann Mojmir, Wörterbuch der deutschen Mundart von Wilamowice, cz. S-Z, Polska Akademja Umiejętności, Kraków 1930‒1936, s. 456.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=trouj&oldid=7459658”