trok

trok (język polski)

wymowa:

IPA: [trɔk], AS: [trok]

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) krótki sznurek, rzemień, taśma do troczenia – przywiązywania czegoś; zob. też trok w Wikipedii

(1.2) przyszyty kawałek tasiemki służący do łączenia tkanin (np. w ubraniu, namiocie)

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	trok	troki
dopełniacz	troka	troków
celownik	trokowi	trokom
biernik	trok	troki
narzędnik	trokiem	trokami
miejscownik	troku	trokach
wołacz	troku	troki

przykłady:

składnia:

(1.1) trok u + D.

(1.2) trok + D.

kolokacje:

(1.1) troki u siodła / u plecaka • wiązać / przywiązać trokiem

(1.2) troki fartucha / spodni / namiotu

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. troczenie n, przytroczenie n

zdrobn. troczek m

czas. troczyć ndk., przytroczyć dk.

przym. trokowy

związki frazeologiczne:

wziąć dupę w troki • zabrać dupę w troki

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) strap
• włoski: (1.1) correggia ż

źródła: