trojaczek
trojaczek (język polski)
[edytuj]- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) jedno z trojga dzieci urodzonych podczas tego samego porodu
- (1.2) zdrobn. od trojak (dawna polska moneta)
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik trojaczek trojaczki dopełniacz trojaczka trojaczków celownik trojaczkowi trojaczkom biernik trojaczka trojaczki narzędnik trojaczkiem trojaczkami miejscownik trojaczku trojaczkach wołacz trojaczku trojaczki
- przykłady:
- (1.1) Statystycznie bliźnięta rodzą się raz na osiemdziesiąt ciąż, trojaczki przychodzą na świat jeszcze rzadziej: zdarzają się może raz na dwa lata[1].
- (1.1) Był tak uderzająco podobny do Duncana i Izadory, że nie mógł być nikim innym jak tylko ich brakującym trojaczkiem[2].
- (1.2) Podzielcie się tym datkiem w zgodzie i miłości, wypadnie wam po trojaczku na osobę, a zmówcie trzy pacierze za duszę ś. p. męża mego Michała[3].
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. trójkąt mrz, trójca ż, trzy n, trojak m, trojaczki nmos, trojaki nmos, troistość ż
- przym. trojaki, troisty
- przysł. trojako, troiście
- licz. trojaki
- czas. troić
- licz. gł. trzy
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- w znaczeniu (1.1) zwykle w liczbie mnogiej
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) triplet
- czeski: (1.1) trojče n
- hiszpański: (1.1) trillizo m, (Meksyk) triate m/ż
- niemiecki: (1.1) Drilling m
- źródła:
- ↑ izis, Potrójna radość, „Tygodnik Rybnicki”, 2006-11-14, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
- ↑ Lemony Snicket (Daniel Handler), Zjezdne zbocze, tłum. Jolanta Kozak, wyd. Egmont Polska, Warszawa 2004.
- ↑ Klemens Junona, Wnuczka, tom I, 1877.