trewizański
trewizański (język polski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
przymiotnik relacyjny
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik trewizański trewizańska trewizańskie trewizańscy trewizańskie dopełniacz trewizańskiego trewizańskiej trewizańskiego trewizańskich celownik trewizańskiemu trewizańskiej trewizańskiemu trewizańskim biernik trewizańskiego trewizański trewizańską trewizańskie trewizańskich trewizańskie narzędnik trewizańskim trewizańską trewizańskim trewizańskimi miejscownik trewizańskim trewizańskiej trewizańskim trewizańskich wołacz trewizański trewizańska trewizańskie trewizańscy trewizańskie nie stopniuje się
- przykłady:
- (1.1) Posagiem dla królewny miała być Marchia Trewizańska, o którą Austria biła się z Wenecją[1].
- (1.1) V. Scoti włączył również do swego zbioru cztery protokoły notariuszy miejskich, sporządzone prawdopodobnie do użytku prywatnego. (…) Protokoły te stanowią cenne źródło do badania rozwoju notariatu trewizańskiego w XIII w.[2]
- (1.1) Uniwersytet Artystów dzielił się tylko na 7 nacji, mianowicie: toskańską, ultramontańską, ultramaryńską, lombardzką, trewizańską, romańską, i ankońską[3].
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Jerzy Besala, Najsłynniejsze miłości królów polskich, s. 12, Bellona, 2009.
- ↑ Aneta Pieniądz-Skrzypczak , Edycja źródeł do historii regionu Veneto : "Fonti per la storia della Terraferma Veneta", red. Giorgio Cracco, Padova 1988, w: Studia Źródłoznawcze. Commentationes 37, 2000, s. 168-174.
- ↑ Toruńskie studia polsko-włoskie, t. 1-2, Uniwersytet Mikołaja Kopernika, 1992.