transmutacja

transmutacja (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌtrãw̃smuˈtaʦ̑ʲja], AS: [trãũ̯smutacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• samogł.+n/m+szczelin.• akc. pob.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) książk. przemiana, przekształcenie, przeobrażenie, transformacja

(1.2) chem. przekształcenie jednego pierwiastka chemicznego w inny

(1.3) hist. w alchemii: przemiana metalu nieszlachetnego w złoto lub w srebro, następująca pod wpływem kamienia filozoficznego

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	transmutacja	transmutacje
dopełniacz	transmutacji	transmutacji / przest. transmutacyj
celownik	transmutacji	transmutacjom
biernik	transmutację	transmutacje
narzędnik	transmutacją	transmutacjami
miejscownik	transmutacji	transmutacjach
wołacz	transmutacjo	transmutacje

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. transmutowanie, transmutacjonizm

czas. transmutować

przym. transmutacyjny

związki frazeologiczne:

etymologia:

franc. transmutation < łac. transmutatio

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) transmutation; (1.2) transmutation; (1.3) transmutation
• francuski: (1.1) transmutation ż; (1.2) transmutation ż; (1.3) transmutation ż
• szwedzki: (1.2) transmutation w

źródła: