trębaczka

trębaczka (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) muz. kobieta, która gra na trąbce

odmiana:

przykłady:

(1.1) O każdej godzinie wychodzi trębacz lub trębaczka w fartuchu niebieskim na szczyt wieży, by otrąbić na cztery świata strony godzinę.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) instrumentalistka

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. trąba ż

czas. trąbić

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: trębacz

• litewski: (1.1) trimitininkė ż

źródła: