tojfuł

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

tojfuł (język wilamowski)[edytuj]

zapisy w ortografiach alternatywnych:
tȧjwułtouwułtȧjvuł
wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) rel. diabeł[1]
odmiana:
(1.1) lp tojfuł; lm tojfułn
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. tojfułspyłc m, tȧjwułspyłc m
związki frazeologiczne:
etymologia:
śwn. tiuvel, tievel, tîvel < swn. tiufal
por. górnosaksoński Teiw(e)l, niem. Teufel, niem. Deiwel (w Pennsylwanii), niem. Deibel, Deiwel (w Poznaniu), niderl. duivel, st.saks. diubol, dolnoniem. Düwel, Dîwel, ang. devil
uwagi:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Słownik języka wilamowskiego w: Józef Gara, Zbiór wierszy o wilamowskich obrzędach i obyczajach oraz Słownik języka wilamowskiego, Stowarzyszenie Na Rzecz Zachowania Dziedzictwa Kulturowego Miasta Wilamowice „Wilamowianie”, Bielsko-Biała 2004, ISBN 83-914917-8-1.