tobrukczyk

tobrukczyk (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) hist. wojsk. żołnierz Samodzielnej Brygady Strzelców Karpackich, uczestnik obrony Tobruku

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	tobrukczyk	tobrukczycy
dopełniacz	tobrukczyka	tobrukczyków
celownik	tobrukczykowi	tobrukczykom
biernik	tobrukczyka	tobrukczyków
narzędnik	tobrukczykiem	tobrukczykami
miejscownik	tobrukczyku	tobrukczykach
wołacz	tobrukczyku	tobrukczycy

przykłady:

(1.1) Opowiadali nam tobrukczycy z Brygady Karpackiej jak piękna i zielona jest Palestyna, pardesami pomarańczowymi pokryta. Gdzie one?

(1.1) Rok później, 16 sierpnia 1995 roku, Rada Gminy Gizałki uchwałą nr IX/22/95 nadała tytuły Honorowego Obywatela Gminy Gizałki wszystkim żyjącym Tobrukczykom. Odpowiednie dyplomy wręczono Tobrukczykom 13 października 1995 roku.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Tobruk mrz, tobruczanin mos, tobruczanka ż

przym. tobrucki

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: