tiul

tiul (język polski)

tiul (1.1)

tiule (1.1)

wymowa:

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) włók. tkana z trzech nitek, bardzo lekka, przejrzysta tkanina – bawełniana, jedwabna lub nylonowa; zob. też tiul w Wikipedii

wykrzyknik

(2.1) onomatopeja naśladująca głos ptaka

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	tiul	tiule
dopełniacz	tiulu	tiulów / tiuli
celownik	tiulowi	tiulom
biernik	tiul	tiule
narzędnik	tiulem	tiulami
miejscownik	tiulu	tiulach
wołacz	tiulu	tiule

(2.1) nieodm.

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) tkanina

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. tiulowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) franc. tulle < franc. Tulle, miasto w środkowej Francji

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) tulle
• arabski: (1.1) تل m
• baskijski: (1.1) tul
• bułgarski: (1.1) тюл m
• czeski: (1.1) tyl m
• esperanto: (1.1) tulo
• estoński: (1.1) tüll
• fiński: (1.1) tylli
• francuski: (1.1) tulle m
• hiszpański: (1.1) tul m
• interlingua: (1.1) tulle
• islandzki: (1.1) tjull n
• niderlandzki: (1.1) tule
• niemiecki: (1.1) Tüll m
• norweski (bokmål): (1.1) tyll
• nowogrecki: (1.1) τούλι n
• rosyjski: (1.1) тюль m
• szwedzki: (1.1) tyll n/w
• ukraiński: (1.1) тюль m
• węgierski: (1.1) tüll
• włoski: (1.1) tulle m

źródła: