teokracja

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

teokracja (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) polit. ustrój państwowy, w którym najwyższa władza należy do duchowieństwa
(1.2) polit. państwo, w którym panuje teokracja (1.1)
odmiana:
(1.1)
(1.2)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) daw. bogowładztwo; daw. rzad. bogorządztwo, bogowładność
(1.2) daw. bogowładztwo; daw. rzad. bogorządztwo, bogowładność
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. teokratyczny
rzecz. teokratyczność ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. teo- + -kracja < gr. θεοκρατίαBogowładztwo < gr. θεός + κρατέωBóg + rządzę
Termin w greckim brzmieniu θεοκρατία pojawił się po raz pierwszy u żydowskiego historyka Józefa Flawiusza i odnosił się do sposobu, w jaki Żydzi zorganizowali swe społeczeństwo za czasów sędziów, tj. po czasach Mojżesza, a przed tym, jak Saul został królem.
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: