tentegować

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

tentegować (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˌtɛ̃ntɛˈɡɔvaʨ̑], AS[tntegovać], zjawiska fonetyczne: nazal.akc. pob.
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. wytentegować)

(1.1) pot. czasownik, który może być określeniem dowolnej czynności[1]
(1.2) eufem. o mężczyźnie: odbywać stosunek seksualny[2]

czasownik zwrotny niedokonany tentegować się

(2.1) eufem. odbywać stosunek seksualny[3]
odmiana:
(1.1-2) koniugacja IV
(2.1) koniugacja IV
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. tentegowanie n
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „tentegować” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „tentegować” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „tentegować się” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.