tȧjvł̥

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

tȧjvł̥ (język wilamowski)[edytuj]

zapisy w ortografiach alternatywnych:
tȧjwułtouwułtojfuł
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) rel. diabeł[1]
odmiana:
(1.1) lp tȧjvł̥; lm tȧjvł̥n
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) tȧjvuł
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. tȧjvł̥spyłc m
przym. tȧjvł̥ster
przysł. tȧjvł̥ster
związki frazeologiczne:
etymologia:
śwn. tiuvel, tievel, tîvel: por. niem. Teufel
uwagi:
zob. touvuł
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hermann Mojmir, Wörterbuch der deutschen Mundart von Wilamowice, cz. S-Z, Polska Akademja Umiejętności, Kraków 1930‒1936, s. 443.