służący

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

służący (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[swuˈʒɔ̃nʦ̑ɨ], AS[su̯užõncy], zjawiska fonetyczne: nazal.asynch. ą 
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba, która komuś służy, zajmuje się czyimś domem za wynagrodzeniem

czasownik, forma fleksyjna

(2.1) imiesłów przymiotnikowy czynny od: służyć
odmiana:
(1.1)
(2.1) jest to imiesłów przymiotnikowy czynny będący formą czasownika, lecz posiadający odmianę przymiotnikową:
przykłady:
(1.1) Nareszcie dojechał na miejsce i znowu upłynęło z dziesięć minut, nim służący powrócił z kasy z biletem[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) kamerdyner
antonimy:
(1.1) pan
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
forma żeńska (1.1) służąca
rzecz. sługa m, służka ż, służalec m, służba ż, służalstwo n
czas. służyć ndk.
przym. służalczy
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. B. Prus: Lalka