szpunt
szpunt (język polski)[edytuj]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) spoż. stożkowy kołek, zatyczka do otworów wylewowych w beczce[1]
- (1.2) wojsk. zatyczka w lufie armaty, kartacza itp.
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik szpunt szpunty dopełniacz szpuntu szpuntów celownik szpuntowi szpuntom biernik szpunt szpunty narzędnik szpuntem szpuntami miejscownik szpuncie szpuntach wołacz szpuncie szpunty
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) wybić / wybijać / wyjąć / wyjmować / przybić / założyć / zakładać szpunt • szpunt z beczki / z antała • szpunt w beczce / w antale • szpunt beczki / antała
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. szpuntowanie n
- czas. szpuntować ndk., odszpuntować dk., zaszpuntować dk.
- przym. szpuntowy
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- (1.1) Według autorów Ilustrowanego słownika technicznego dla wszystkich w tym znaczeniu słowo „szpunt” było w 1963 r. określane jako niepolecane zarówno w języku technicznym, jak i w mowie potocznej[3].
- tłumaczenia:
- hiszpański: (1.1) bitoque m
- jidysz: (1.1) שפּונט (szpunt)
- wilamowski: (1.1) śpunt m
- włoski: (1.1) zaffo m, cocchiume m
- źródła:
- ↑ Wielki słownik języka polskiego PWN, red. Stanisław Dubisz, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2018, ISBN 978–83–01–19910–4.
- ↑ Stanisław Grzesiuk Komu dzwonią
- ↑ Heliodor Chmielewski, Ignacy Baran, Stefan Skupiński, Ilustrowany słownik techniczny dla wszystkich, t. N-Z, Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa 1963, s. 153.