szpic

szpic (język polski)

szpic (1.1)

pies typu szpic (2.1)

szpic (2.1) miniaturowy

wymowa:

IPA: [ʃpʲit͡s], AS: [špʹic], zjawiska fonetyczne: zmięk.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) ostra końcówka czegoś

(1.2) techn. pot. ostro zakończone dłuto

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(2.1) kynol. typ psów obejmujący kilkadziesiąt ras o określonych cechach; zob. też szpic w Wikipedii

rzeczownik, forma fleksyjna

(3.1) D. lm od: szpica

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	szpic	szpice
dopełniacz	szpica	szpiców
celownik	szpicowi	szpicom
biernik	szpic	szpice
narzędnik	szpicem	szpicami
miejscownik	szpicu	szpicach
wołacz	szpicu	szpice

(2.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	szpic	szpice
dopełniacz	szpica	szpiców
celownik	szpicowi	szpicom
biernik	szpica	szpice
narzędnik	szpicem	szpicami
miejscownik	szpicu	szpicach
wołacz	szpicu	szpice

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.2) szpicak

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przysł. spiczasto, szpiczasto

przym. spiczasty, szpiczasty

związki frazeologiczne:

etymologia:

niem. Spitze

uwagi:

tłumaczenia:

• duński: (1.1) spids w
• esperanto: (1.1) pinto
• włoski: (1.1) cuspide ż

źródła: