symonia
Wygląd
symonia (język polski)
[edytuj]- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) hist. praktyka sprzedawania i kupowania godności, urzędów i dóbr w czasach średniowiecza; zob. też symonia w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik symonia symonie dopełniacz symonii symonii / przest. symonij celownik symonii symoniom biernik symonię symonie narzędnik symonią symoniami miejscownik symonii symoniach wołacz symonio symonie
- przykłady:
- (1.1) Walka z symonią, choć nie pozbawiła całkowicie możnowładców możliwości umieszczania krewnych na wysokich kościelnych stanowiskach, zmusiła ich do poszukiwania nowych sposobów współpracy z biskupami i kanonikami[1].
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) świętokupstwo
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- śr.łac. simonia, od imienia Szymona Maga, który według Dziejów Apostolskich pragnął wykupić od apostołów dar udzielania ducha świętego
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) simony, barratry
- chorwacki: (1.1) simonija ż
- duński: (1.1) simoni w
- francuski: (1.1) simonie ż
- hiszpański: (1.1) simonía ż
- kataloński: (1.1) simonia ż
- łaciński: (1.1) simonia ż
- niemiecki: (1.1) Simonie ż
- nowogrecki: (1.1) σιμωνία ż
- portugalski: (1.1) simonia ż
- słowacki: (1.1) simónia ż, svätokupectvo n
- ukraiński: (1.1) симоні́я ż
- włoski: (1.1) simonia ż
- źródła:
- ↑ Dariusz Piwowarczyk, Słynni rycerze Europy: Rycerze w służbie dam i dworu, 2009, Narodowy Korpus Języka Polskiego.