syk

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

syk (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[sɨk], AS[syk] ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) odgłos wydawany przez węża albo szybko uchodzące powietrze, podobny do długiego wymawiania literys
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Wąż cofnął się z sykiem widząc nadchodzącego człowieka.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) syczenie, syknięcie
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. syczek m, syczenie n, syknięcie n
czas. syczeć ndk., syknąć dk.
przym. sykliwy
wykrz. sss
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:

syk (język norweski (bokmål))[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) chory
odmiana:
(1.1) syk, sykt, syke
przykłady:
(1.1) Jeg er syk.Jestem chory.
(1.1) Hun er ofte syk.Ona często choruje.
składnia:
kolokacje:
(1.1) å bli sykzachorować
synonimy:
(1.1) sjuk
antonimy:
(1.1) bra, frisk
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. sykdom
przym. sykelig
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
zobacz też w nynorsk sjuk
źródła: