supremacja

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

supremacja (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˌsuprɛ̃ˈmaʦ̑ʲja], AS[suprẽmacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.akc. pob. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) zwierzchnictwo, przewaga nad kimś lub czymś
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) dominacja, hegemonia, inicjatywa, lepszość, majoryzacja, przewaga, wyższość[2]
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. supremacyjny
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „supremacja” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  2. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.