sumienny

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

sumienny (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

przymiotnik jakościowy

(1.1) skrupulatnie wywiązujący się z podjętych obowiązków[1]
(1.2) wykonywany dokładnie, rzetelnie[1]

przymiotnik relacyjny

(2.1) daw. odnoszący się do sumienia, właściwy sumieniu[2]
odmiana:
(1.1-2)
(2.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) sumienny lekarz / nauczyciel / urzędnik / rzemieślnik /… • sumienny i obowiązkowy • sumienny i skrupulatny
(1.2) sumienna praca • sumienne wykonywanie obowiązków
synonimy:
(1.1-2) obowiązkowy, pieczołowity, pilny, rzetelny, skrupulatny, solidny, staranny; przest. reg. akuratny
antonimy:
(1.1-2) nieobowiązkowy, nierzetelny, niestaranny; przest. reg. nieakuratny
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. sumienie n, sumienność ż
przysł. sumiennie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „sumienny” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „sumienny” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.